24 Mayıs 2013 Cuma

Zülfü Livaneli "Leyla'nın evi"

Leyla xanım , "yalının" yeni sahibi Ömər Cevhəroğlu tərəfindən evindən  atılır və məhəllənin  uşaqlarından olan jusnalist  Yusuf'un Cihangirdəki "bekâr" evinə sığınmaq məcburiyyətində qalır. Yusuf'un sevgilisi Rukiyə ("səhnə adı ilə Roxy), Almanya'da "peep show"larda modellik etmiş, hip-hop tərzi musiqi yazaraq  yaşamağa çalışan  bir "Almancı" qızıdır. 

Leyla xanım, "yalının" yeni sahibləriylə görüşməyə çalıştığı bir gün, Ömer Bəyin atası, Kadızadə Konağı'nın əməkdar "vekilharcı",  saraylarda hizmətkarlıq edən  bir ailədən  gələn Ali Yekta Bəy ilə tanışır. 

Hər biri ayrı bir dünyadan gələn bu insanların hayatlarının kəsişməsi, onları həm özlərini həm də bir-birilərini dəyişdirəcəkləri, bəzən ağrılı, bəzən əyləncəli bir vəziyyətə salacaq.

Mən şəxsən bu kitabı çox bəyəndim. Çünki ilk dəfə idi ki, bu janrda bir kitab oxuyurdum. Hadisələr bir-birləri ilə o qədər bağlıdır ki, yazarın çıxardığı işə hamının heyran olacağına əminəm. Eyni zamanda kitab çox axıcıdır. Oxumaqdan həzz alacaqsınız. Sanki bütün hadisələr gözləriniz qarşısında yaşanır. Kitabın öyrədəcəklərini isə yazmıram, çünki yazmaqla bitməyəcək ... Yaxşısı budur bu kitabı oxuyun! Peşman olmayacaqsınız! : ) 

P.S   Kitabın dadı damağımda qaldı. Zülfü Livanelinin kitablarından oxumağı artıq qarşıma məqsəd qoydum))) 

Kitabdan seçdiklərim;

~ Bazen insan elinde olmadan, hiç istemediği durumlara sürüklenebiliyor. Daha önce aklından bile geçirmediği hadiselerin tam ortasında buluyor kendini. ~

~ Madem ki insanlar birbirine acı veriyordu, o zaman en güzel şey hayata meydan okumak ve mutlak bir yalnızlığı seçmekti. İnsan ilişkilerinde yetersizdi, eksikti..~

~ Bu dünyada her trajedi, küçük ve masum bir adımla başlar ~

~ Biraz erken ya da biraz geç ölmenin bir anlamı olmadığına göre, yaşamanın amacı neydi? Zaten yok olacak kumdan şatolar yapmak neye yarıyordu? Büyük bir mücadele içinde olan insanlar böyle şeyler düşünmüyor, kendilerini hayattaki başarılarına adıyorlardı. Ama insanın temel duygusu buydu. Yeryüzü korkusu, yaşam ürkekliği, geçici olmanın yarattığı yürek burkulması. Yani boşluk, büyük bir boşluk...~

~ Politika da aynen hayat gibi. Senden kuvvetlinin önünde eziliyorsun, senden güçsüzü de eziyorsun ~

2 yorum:

  1. Ben de çok beğenerek okumuştum Leyla'nın Evini.. Hatta Livaneli'nin okuduğum ilk kitabıydı ve ardından Serenad'la da iyice bağlandığım bir yazar haline geldi :)

    blogunuzu çok beğendim ve takibe aldım. Benim bloguma da beklerim tozluraflardannotlar.blogspot.com :)

    YanıtlaSil
  2. Benim de okuduğum ilk kitabı)) Serenadı da okumayı planlıyorum.

    Çok teşekkür ederim : )
    Ben de sizin blogu seve-seve takip ediyorum

    YanıtlaSil